Ποίηση του μεσοπολέμου



                            

   

Τέλλος Άγρας «Αμάξι στη βροχή»

Ώρα προσμένει μοναχή
η άμαξα κάτω απ' τη βροχή,
           και δεν τη μέλει·
κι είναι σα να την τυραννά
πιότερη η ξένη γειτονιά
           που δεν τη θέλει.

Τ' αλογατάκια της, σιμά,
κάτω απ' τον ίδιο μουσαμά
           κάνουν καρτέρι·
στον τόπο αυτόν, τον θλιβερό,
πράμα δε μένει από καιρό,
          να το ’χουν ταίρι.

Γρίλιες δεν είναι, μήτε αυλές
περικοκλάδες βαθουλές·
           δεν έμειν' ένα
απ' τα φανάρια στη σειρά
με τα δυο μπρούτζινα φτερά,
           τα σταυρωμένα.

Τ' ανώφλια έπεσαν κι οι αγκωνιές
κι οι ανεμοπέραστες, στενές,
           οι γαλαρίες·
κι' έφυγαν έντρομες, πολλές
κι' οι θύμησες, σαν τις καλές,
           σεμνές κυρίες.

-Άδεια «βιτόρια» και φτωχή,
πάρε μου εμένα την ψυχή,
           πάρε με εμένα
για ταξιδιώτη σου! κι ευθύς
πάμε όθε κίνησες να' ρθής:
           στα Περασμένα.


Mετασχηματίζουσα μάθηση

Μετασχηματίζουσα μάθηση  (από το Αμάξι στη βροχή του ΤΕΛΛΟΥ ΑΓΡΑ, από τους  πίνακες ζωγραφικής του HASSAM, MIRO, MUNCH, στη φαντασία των μαθητών του Β2 και στα συναισθήματά τους)

Πού θα ήθελα να ταξιδέψω με μια άμαξα;
Ξεδιπλώσαμε τους χάρτες μας, ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και είμαστε έτοιμοι να πάμε στη Βενετία. Αφού φτάσουμε, θα κάνουμε μια βόλτα με τη γόνδολα. Θα πάμε σε όλα τα μουσεία. Το ανικανοποίητο αίσθημα της περιπέτειας μας οδηγεί στο Παρίσι, όπου θα πάμε στον Πύργο του Άιφελ, για να απολαύσουμε τη θέα όλης της πόλης του φωτός.
Επίσης θα πάμε στην Παναγία των Παρισίων και τέλος στη Ντίσνευλαντ. Τελευταίος προορισμός η Αίγυπτος, όπου θα επισκεφτούμε τις πυραμίδες της Γκίζας, τον τάφο του Τουταγχαμών και θα κάνουμε βόλτα με τις καμήλες.
ΜΑΡΙΑ ΚΟΚΟΡΗ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ, ΒΟΥΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ,
ΙΩΑΝΝΑ ΚΙΤΣΟΥ

Γιατί θα φώναζα σήμερα;
Αν μου δινόταν η ευκαιρία να φωνάξω κάτι, θα φώναζα για να αντιπροσωπεύσω τους ονειροπόλους νέους. Για να εκφράσω το χάος που επικρατεί στο μυαλό και στη ζωή τους, για το οποίο δεν ευθύνονται οι ίδιοι. Θα φώναζα για την ελευθερία τους. Θα φώναζα για τις φρούδες ελπίδες και το αβέβαιο μέλλον που μας φορτώνει η χώρα μας. Θα φώναζα για την ανθρωπιά που χάνεται.
Για την ΕΛΛΑΔΑ ρε γ.....
ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΟΚΚΕΛΙΔΟΥ, ΝΙΚΟΛΕΤΑ   ΔΟΥΛΚΕΡΙΔΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΥΖΑΚΗ

Χάος ή Ζωή;
Πολλές όψεις έχει η ζωή. Από τη μια η χαρά, από την άλλη η θλίψη. Τι κυριαρχεί πραγματικά; Αυτό που ο καθένας θέλει να ζήσει και να αισθανθεί. Αν στο μυαλό του ανθρώπου επικρατεί η μοναξιά, θα ζει στη δυστυχία. Αν όμως υπάρχει η χαρά, θα ζει μια γαλήνια και όμορφη ζωή. Έτσι, μέσα στο χάος που διακρίνεται, βλέπει κανείς ότι το κάθε συναίσθημα, χαρμόσυνο ή δυσάρεστο, προσπαθεί να πάρει τη θέση του, να ισορροπήσει και τελικά να συνθέσει μία γλυκόπικρη γεύση αυτού που λέγεται ΖΩΗ.
ΑΘΗΝΑ ΚΟΤΟΓΛΟΥ, ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΡΑΣΑΚΑΛΙΔΟΥ, ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΡΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΞΕΝΙΑ ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ

Τα τρίγωνα πανοράματος μπλέκονται στο σύμπλεγμα της αράχνης
Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα  και η μαμά αράχνη έκανε τη βόλτα της στο αγρόκτημα, παρέα με τα σκουληκάκια και τα πουλιά που πετούσαν. Ξαφνικά η γη άρχισε να σείεται... Ήταν το τρομαχτικό τέρας με τη μεγάλη γλώσσα και το πεταχτό αυτί. Το μάτι του γυάλιζε... Ήταν  έτοιμο να φάει τη μαμά αράχνη. Τότε εμφανίστηκε, σαν από μηχανής θεός, ο γόης αράχνης. Η μαμά αράχνη τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Λίγες μέρες μετά παντρεύτηκαν σε ένα ερημικό τρίγωνο ξωκλήσι με ένα μεγάλο κήπο στο οποίο και έγινε το γλέντι. Για επιδόρπιο προσέφεραν τρίγωνα πανοράματος. Μετά το γλέντι όλοι οι καλεσμένοι έδωσαν τις ευχετήριες κάρτες. Όταν γύρισαν σπίτι, ο μπαμπάς αράχνη πήρε τη μαμά αράχνη αγκαλιά και ανέβηκαν τη σκάλα. Λίγους μήνες μετά, το παιδί αραχνάκι ήταν γεγονός. Για να το γιορτάσουν πήγαν για πικνίκ στην ακροθαλασσιά και πέρασαν ένα όμορφο απόγευμα βλέποντας τους ανάποδους γλάρους να πετούν μπροστά από το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα, τρώγοντας τα τρίγωνα πανοράματος που περίσσεψαν από τη βάφτιση. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!
ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ, ΖΩΗ ΚΑΡΑΜΑΤΣΚΟΥ, ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΠΕΛΗ

Το χρονικό ενός ΑVATAR
Ήταν ένα Αvatar που τηλεμεταφέρθηκε στον κόσμο μας. Μόλις εμφανίστηκε στη γη τον μαγνήτισαν οι μυρωδιές του καφέ και πήγε να πιει καφέ. Αφού τέλειωσε τη φραπεδιά και το τσιγάρο αποφάσισε να πάει μια βόλτα. Στο δρόμο του, είδε μία βιτρίνα με παπούτσια του Jordan. Ο σχεδιασμός των παπουτσιών του κίνησε το ενδιαφέρον και ήθελε να τα αποκτήσει. Αφού έδυσε ο ήλιος αποφάσισε να μπει μέσα στο μαγαζί και να κλέψει τα παπούτσια. Την επόμενη μέρα που ξύπνησε σε ένα παγκάκι, πληροφορήθηκε ότι ο αγαπημένος του φίλος παντρεύεται και έπρεπε να συνοδέψει τη νύφη στην εκκλησία. Επί τόπου σκέφτηκε ότι έπρεπε να κλέψει ένα αμάξι. Το κοντινότερο αμάξι ήταν ένα σταθμευμένο περιπολικό. Μόλις άναψε τη μηχανή,  κατάλαβε ότι το GPS της αστυνομίας τον εντόπισε και τότε άρχισε η καταδίωξη. Μετά από πέντε ώρες καταδίωξης και τρελής οδήγησης βρήκε τη νύφη. Η νύφη ήταν μία θανατηφόρα βδέλλα που σκότωσε τους μπάτσους που κυνηγούσαν το Αvatar. Tελικά ο γάμος πραγματοποιήθηκε το βράδυ υπό το φως του φεγγαριού σε μια τετράγωνη εκκλησία. Με το που τελείωσε ο γάμος, εμφανίστηκε ο πατέρας της νύφης και άρχισε να τους πυροβολεί όλους... επειδή ο γάμος ήταν μυστικός. Έτσι ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί χειρότερα!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΘΕΡΙΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΦΕΤΖΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ, ΔΗΜΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)